Hoe het allemaal begon ......
Welkom en fijn dat je deelgenoot mag zijn van deze eerste nieuwsbrief! Ik zal mezelf eerst even voorstellen, voordat ik je overgiet met heel veel informatie.
Priscilla van Os is mijn naam, getrouwd met Diederik en moeder van Elena (17), Dorieke (15), Cederik (14), Bertine (12) en Antonie (11). Wij wonen in Bergambacht waar we het ontzettend naar onze zin hebben. Zelf ben ik directrice van een christelijke IKC in Dordrecht. Ik werk daar 5 dagen in de week met veel plezier en probeer het (christelijk) onderwijs elke dag een beetje beter te maken voor onze peuters en leerlingen. Als gezin zijn we kerkelijk meelevend en betrokken bij de Ontmoetingskerk in Bergambacht. Ik ben actief betrokken bij de jongeren in de kerk en krijg daarvan veel energie. Zoveel energie dat ik ben gaan nadenken om dichter bij deze doelgroep te gaan staan. Dit komt natuurlijk niet zomaar omhoog ploppen. Dit is een verlangen dat al jarenlang suddert…….
Al jarenlang zitten jongeren in mijn hart. Ik geef om ze. Ga graag een vriendschappelijke relatie met ze aan. Wil er voor hen zijn, op welk moment dan ook. En bovenal laat ik dan graag iets zien van de liefde van Jezus. Ik vertel er over en ontplooi activiteiten die hopelijk dat zaadje planten en waar ze later aan terug kunnen denken.
Het is mooi om dit binnen een kerkgenootschap te kunnen en mogen doen. Maar er is meer… Jezus’ liefde beperkt zich niet tot de kerkmuren waar ik dan toevallig lid ben. En er zijn ook meer jongeren dan alleen binnen de Ontmoetingskerk. In Bergambacht zijn er al velen en in de gehele Krimpenerwaard nog veel meer; de gemeente waar ik graag woon en het de jongeren en mijn eigen kinderen gun om op te groeien.
De wens om er voor vele jongeren te zijn, groeit. Al jaren is mijn verlangen om meer voor de jongeren te betekenen. Zo heb ik ooit een Youth Alpha-cursus gegeven en hadden we als leiding het vaak over het starten van een koffiebar waar de jongeren welkom waren. Dat is zich gaan wortelen in mijn hart en blijven rondspoken in mijn hoofd. Zo heb ik allerlei jongerenwerk in de kerk gedaan en wil steeds meer. Toch is het wel moeilijk om zomaar op te staan en hier werkelijkheid van te maken. Ik zoek hierin bevestiging en wil graag van God horen dat dit Zijn plan is met mijn leven. Lastig want zo vaak hoor je Gods stem niet en zeker niet als je het lastig vindt om de stilte te zoeken en te luisteren….
Mijn man, Diederik is ondertussen theologie gaan studeren en werkt bij Youth For Christ. Hij komt vol verhalen thuis en door hem volg ik het jongerenwerk in Nederland op de voet. Het vlammetje in mijn hart is weer aangewakkerd, maar die Stem heb ik nog niet gehoord. Toch heb ik er al veel over gesproken met meerdere mensen en laat het me niet los. Ik word er onrustig van in mijn hoofd en tijdens afgelopen zomervakantie heb ik er veel over nagedacht en gesproken met Died. Daarnaast kreeg ik via een gesprekskring van dierbare vriendinnen, een stuk over Elia toegestuurd waarin het ging over het volgen van God. Elia kreeg duidelijk van God te horen wat hij moest doen; hij moest in beweging komen. De schrijver vertelt dat als we Gods voorzieningen willen zien, dan moeten we vertrouwen hebben in Hem. We moeten doen wat God van ons vraagt en geloof vraagt actie! Het vraagt om gehoor te geven aan een verlangen dat God in je hart legt, een principe uit Zijn woord toepassen waarvan je weet dat je er iets mee gaat doen, wat steeds weer op je pad komt (uit ‘Gift of Life Vrouwen ‘door Jolanda). Duidelijk en helder dus.
Het vlammetje / verlangen zit in mijn hart en nu moet ik in actie komen!!! Ik heb vertrouwen dat God mij hierin gaat leiden en de weg voor mij uitstippelt. Ik zie vooral nu heel veel beren en leeuwen op mijn pad, maar ik weet ook dat ik die kan overwinnen. Er komt een heleboel bij kijken en op den duur zal ik bepaalde beslissingen nemen. Maar God zal voorzien. Als ik nu de stap niet neem, dan gebeurt het niet meer en ik voel dit verlangen zo sterk!